Mao in Beijing

Ni hao!

Deze week iets langer verhaaltje dan gehoopt maar ik hoop dat het jullie er niet van weerhoudt om te lezen.

Afgelopen weekend was het dan eindelijk zo ver; naar Beijing! Voor iemand die een hart heeft voor geschiedenis is een bezoek aan Beijing, en dus aan de muur, een hoogte punt en voor mij was het niet anders. Het is ongelooflijk hoe groot de afstanden is China zijn. Van Guilin naar de hoofdstad van China is wel 2000 kilometer en als je van oost naar west reist zijn de afstanden nog veel groter. Gelukkig is er in (west) China een redelijk goede infrastructuur. We hebben besloten met het vliegtuig heen te reizen en met de trein terug. Retour kost het je dan ongeveer 100 euro en dat is dan ook meteen je grootste uitgave. Als je ooit zelf naar China gaat is het goed om in de gedachten te houden dat je het hier zo goedkoop als je wilt kan maken, maar eenmaal de touwen laten vieren betekend dat het geld niet minder snel opgaat als in Nederland. Ik kan in Guilin van 10,- per week ruim eten en drinken maar gek genoeg lukt dat alleen in de laatste week van de maand. Maargoed; Beijing!

Ik wist mij niet heel goed een beeld te vormen van Beijing en stond er dan ook niet echt bij stil hoe groot de verschillen in China zijn. Hong Kong en Macau zijn rijke en ontwikkelde steden in China maar door hun verleden en huidige status als Special Administrative Regions voelen ze aan als andere landen. Hoewel ik niet in een arm deel van China verblijf zijn de verschillen tussen Guilin en Beijing gigantisch. Alles in Beijing deed me vergeten wat ik in Guilin van China heb geleerd; de mensen zijn er ‘moderner’, het verkeer en infrastructuur doen niet veel onder voor het westen en zo op het eerste gezicht lijkt de stad ook niet veel minder welvarend dan een willekeurige stad in West-Europa. Sterker nog, al de hoogbouw en brede straten doen je anders vermoeden.

Donderdag avond na een vlucht van drie uur en wat getaxied te hebben kwamen we om 00:00 aan in onze hostel. Het was de tweede keer voor mij dat ik in een hostel sliep en wederom beviel het me erg goed. Voor wie graag goedkoop en gezellig wil reizen zijn hostels echte aanraders.

Vrijdag ochtend zijn we om 6:00 opgestaan voor de tour naar de ‘Changcheng’ - lange muur, ofwel de Chinese Muur. Na een rit van 2 uur zagen we hem dan eindelijk in de bergen liggen; het grootste bouwwerk op deze planeet. Het is erg bijzonder om er dan uiteindelijk toch overheen te lopen. Weer een stukje China gedemythiseerd. ’s Avonds hebben we de dag afgesloten met Beijing eend wat de grote delicatesse is van de stad. Erg lekker en bijzonder om te eten. Het is een eend met een romige laag om de buitenkant waarvan je kleine stukjes met ui en een speciale stroopachtige saus in wraps rolt en eet. Na de tijd zijn we nog gaan rocken in de Poachers Inn waar een Engels rockbandje de sterren van de hemel speelde.

De zaterdag hebben we besteed aan het Tiananmen plein en de Verbodenstad. Opvallend aan de Verbodenstad vond ik dat de filosofie achter Chinese bouw duidelijk anders lijkt te zijn geweest dan die van het westen. Het lijkt of Chinezen macht probeerden uit te stralen door iets zo groots en uitgestrekt mogelijk te bouwen terwijl in de Europese geschiedenis machthebbers kozen voor veel pracht en praal. Deze pracht en praal proef ik niet zo bij de Chinese oude gebouwen, het oogt allemaal wat sober. De verboden stad is in elk geval meer dan de moeite waart om te bezoeken. Het is een enorm complex(720.000 m2) waar de macht van een oudere beschaving nog van af straalt.

Zondagochtend was voor mij het absolute hoogtepunt. Het enige gebouw wat op het Tiananmen (Tian = hemel, an = vrede, men = deur ) plein staat is het mortuarium van Mao. Na 30 minuten in de rij te hebben gestaan mocht ik langs zijn opgebaarde lichaam lopen. Hij lag tot aan zijn hoofd aan toe bedekt onder een rode vlag met daarop een hamer en sikkel geschilderd in een kristallen kist. Tijdens de wandeling door het gebouw trok niet een van de Chinezen zijn mond los. Een groot deel van hen legde gele bloemen bij Mao’s marmeren beeld. Toch wel apart om dit mee te maken.
’s Middags hebben we het Olympisch gebied bezocht wat er allemaal wat angstvallig verlaten bij stond. In Het Vogelnest werd de opening van de Olympische spelen afgespeeld en er werd wat sneeuw geruimd wat er nog lag van een of ander evenement. In mijn leven nog geen stadium gezien dat zo indrukwekkend gebouwd is. Ik hoop dat er in de toekomst nog veel gebruik van gemaakt zal worden maar ik vrees het ergste.
Na nog een paar uur in de Silk Market rond gehangen te hebben om wat nieuwe kleren te kopen zat het er weer op in Beijing.

Na een kort maar krachtig bezoek aan Beijing zijn we zondag avond in onze slaaptrein naar Guilin gestapt. De rit zou uiteindelijk 30 uur duren maar deze zijn zonder moeite voorbij gevlogen. Slaap treinen zijn erg comfortabel en Chinezen erg vriendelijk, altijd wel iemand om mee te kletsen. Das wel ander dan die ‘metoordoppendichtgeplamuurdenederlandsetreinreizigers’, gewoon lekker gezellig ;).

Chris