Het Terracotta leger

Xian
Ik ben inmiddels een paar dagen in Xian en het me hier rustig gesetteld. Xian is een stad met veel mooie (Chinese) architectuur en geschiedenis. De afgelopen dagen heb ik de stad verkend, zo heb ik de stadsmuur bewandeld, wat historische gebouwen, het moslim gebied en musea bezocht. Een bezoek aan het Terracotta leger ontbrak natuurlijk niet aan mijn verblijf.

Op weg
Gisteren ben ik na een ontbijt op de bus gestapt naar het station om vanaf daar de bus naar het Terracotta leger te pakken. Helaas stapte ik aan de verkeerde kant van de weg op de bus dus arriveerde ik pas na 1,5 uur op het station, in plaats van na 10 minuten. Nu ben ik geen ochtend mens maar voor een bezoekje aan het terracotta leger lukt het me wel om optijd op te staan dus de vertraging gooide geen roet in het eten. Na een rit van een uur (en slechts 7 kuai = 0.70e) kwam ik aan in een niet al te inspirerend dorpje. Langs de weg waren tal van imitatie fabriekjes van de Terracotta soldaten te vinden dus het kon net niet ver meer zijn.

Het museum
Het museum van het leger bestaat uit een aantal gebouwen die om een plein heenliggen. De verschillende gebouwen representeren de verschillende kuilen met elk delen van het leger, naast deze een gebouw voor een museum met de geschiedenis van het museum en nog meer geschiedenis. Juist. Genoeg hierover, wat staat er binnen.

De geschiedenis van het achtste wereldwonder.
Lang, lang geleden kwam er een tiener op de troon te zitten van een westelijk koningkrijk in China. De tiener werd geadviseerd door een man die er nog al spartaanse ideeen op nahield hoe een staat georganiseerd moest worden. De koning, onder de indruk, bracht de ideeen in de praktijk en zijn staatje, Qin, begon te groeien tot een machtigere staat. In een respectievelijke korte periode wist hij zijn tegenstanders te verslaan, grote stukken land te veroveren en stichte hij het eerste verenigde China. De koning veranderde zijn naam in Qin Shi Huang Di, de eerste keizer van China.
De nieuwe keizer was al vanaf zijn jongste jaren bezig met het zeker stellen van zijn volgende leven. Zijn nieuwe overwinningen deden zijn ideeen doen groeien tot ongekende hoogte. Voor een keizer als hij zou er een machtig rijk na de dood op hem wachten en om over zo'n rijk te heersen had hij veel nodig. Een onoverwinnerlijk leger ontbrak niet aan dat idee. Tijdens zijn leven werd de bouw begonnen aan een rijk onder de grond dat de aarde moest vertegenwoordigen. Een leger van een paar honderd man zou niet voldoen en zo werden er duizenden kleien soldaten gemaakt. Allen uitgerust met bronzen wapens en ander materieel om een machtig en modern leger te vertegenwoordigen. Niet alleen soldaten maar al het andere denkbare dat hij nodig zou hebben werd geschapen. Tot paradijselijke vijvers met zeldzame vogels aan toe. Na zijn dood werd het werk voltooid en het grafcomplex afgesloten. In de chaos die onstond na de dood van de keizer, die het nieuwe rijk naar de afgrond had geduwd met (te) grootse projecten, werd het graf geplunderd. Er brak brand uit tijdens het plunderen (de bronzen wapens waren een gewilde buit tijdens de burger oorlog), van het leger, het plafond storte in en alles werd bedolven onder een dikke laag aarde. De plundering, brand en de daaropvolgende instorting zorgde er voor dat niets onbeschadigd achterbleef. De brand heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat wij het leger konden vinden in de toekomst want de grafrovers hebben hun plundering niet kunnen afmaken. Ruim 2000 jaar later, in 1974, vonden een stel boeren die bezig waren met het graven van een waterput per ongeluk het vergeten leger. De vondst onsnapte aan de vernielzucht van de Rode Gardes en is wellicht de grootste archeologische vondst van de afgelopen 100 jaar. Daarop heb ik mijn ogen kunnen leggen.

Het leger
Waarom al die geschiedenis? Voor mij was deze en andere kennis wat het bezoek zo bijzonder maakte. Een creatie wat ongekend veel mankracht en grondstoffen nodig heeft gehad om te maken, puur en alleen voor een persoon. Om vervolgens onder de grond geplaatst te worden om daar te staan. Eeuwig te staan.
Het gebouw van kuil nr1 was het eerste wat ik betrad. Hier staan verreweg de meeste soldaten, meer dan 6000, een deel van hen opgegraven, een deel hersteld. Ze staan klaar voor actie opgesteld; een voorhoede, soldaten bewaken de flanken, strijdwagens, boogschutters, leiders, soldaten in panser en zonder. Geen grote horde met overbewapende, te gespierde supersoldaten of monsters maar een echt leger. Niet een van de soldaten ziet er het zelfde uit maar ze stralen allemaal dezelfde dicipline uit die dit leger machtig moest maken.
Ik heb een paar minuten alles bekeken en in me op proberen te nemen. Ondertussen wordt ik heen en weer geduwd door schietgrage Chinesen met cameras en wordt er druk uitleg gegeven door gidsen in Chinees en Engels. Het was er niet druk maar toch klonterd alles samen, gewoon gezellig. Tussen het publiek en de soldaten loopt een bewaker op een platform rond die iedereen in de gaten moet houden. Stelen of vernielen wil je overigens niet, je zou niet de eerste zijn die daarvoor achter de tralies verdwijnd of erger. Na wat rondgekeken te hebben heb ik wat pogingen gedaan om foto's te schieten, niet wetende waar te beginnen. Ik ben een keer om de kuil heengelopen en met een voldaan gevoel naar de volgende kuil gelopen.
In totaal zijn er 3 kuilen te bezichtigen. De eerste met een groot voetleger. Een tweede met strijdwagens en kruisboogschutters, de kuil ter grote van de helf van de eerste kuil, en een derde kuil met de commando post. De strijdwagens waren niet heel indrukwekkend omdat de wagens zelf van hout waren en dus in de loop van tijd, of door de brand, vergaan waren In de commando post staan strijdwagens klaar om orders naar het front te brengen en kunnen leiders onderscheiden worden aan hun uiterlijk van de gewone troepen. Klederdracht, de manier waarop het haar ingebonden was maar ook de lengte van het beeld laten de positie van een soldaat in het leger zien. Zo waren de generaals groter dan de normale soldaten en benaderden een lengte van 2 meter. Alles was goed doordacht door de makers. Helaas staat alles er onbeschermd bij en de vraag is dus wat het met de beelden doet. De verf op de beelden is niet meer te zien omdat deze al vergaan was. Het zou goed zijn om te zien dat alles een modernisering zou door maken en beter gepresenteerd wordt. Het is nu wat wandelen in de kou rond een kuil en niet weten waar je kijken moet. Het museum zelf, met als hoogte punt twee prachtige, geheel uit metaal gemaakte strijdwagens, was ook niet heel uitgebreid. De vondst was zo groot dat de Chinezen zelf misschien ook niet wisten wat ze er mee moesten. Een bezoek aan het leger mag bij een bezoek aan Xian zeker niet ontbreken maar net als bij de muur is het idee dat je er bent geweest de grootste waarde van het bezoek. Meer dan een paar uur zul je voor het bezoek ook niet kwijt zijn. Ik ben in elk geval heel blij dat ik er geweest ben. Het was heel bijzonder om ze daar zo te zien staan.

Wat is er nog meer
Slechts een deel van het leger is opgegraven en hersteld, in het omliggende gebied liggen zeker nog veel andere schatten te wachten op ontdekking. Zo is het graf van de keizer zelf nog ongeopend, ter bescherming, wat daar gevonden gaat worden wordt druk over gespiculeerd maar durf rustig te zeggen dat het een nieuw wonder zal zijn. Misschien wachten de Chinesen met het openen om later te kunnen zeggen dat ze niet alleen de grootste archeologische vondst van de 20e eeuw bezitten maar ook die van de 21e..

Groeten uit Xian,

Chris